Zaman

Kör bir kuyudan

Sarkarak bakıyoruz birbirimize, 

Kendi içimizi çoktan gördüğümüzü

Varsayarak... 

Sesini hiç duymadığımız 

Bir müzik diyorum dünya için

Kıpırdayan yapraklardan

Bir ritim tutturuyoruz

Yaşar gibi yaparak, ölmüyoruz... 

Siyah beyaz bir gökkuşağının altında

Uyuyakalmış,

Uyandığında kendini kocaman bir

Kadın buluvermiş

Küçük bir kızçocuğunu

Unutulmaktan yapılmış bir zaman dilimi

Olduğuna hayatın

Kim nasıl inandırabilir ki... 

Bilmek diye bir şey bilinir mi ki, 

Hangi yaşın aklıyla

Kendini kanıtlamış zamanın

Hangi sınırında doğru denilen en doğru bilinmiş ki

Zaman, 

Sınırlanan

Esir alınan rakamların firarı, 

Çoşkun bir ırmağa karışıp akıp giden

Özgürlüğün aşığı... 

Elini avucuma koy zaman, 

Güzel şeylerden konuşalım seninle

Bana öğret insan denen hali

Bir su desen gördüm

Bir masa örneğin, ağacı çoktan çözdüm

Ama insan, 

Senin ellerinde nereden nereye savrulur

Bakışı başka, görüşü başka

Özünden gelen, sözüne değen bambaşka

Ah zaman, 

Yağmuru, karışık kitapları, 

Gecenin karanlığını bile bildim

Dedim ki gece karanlıktır

Sabah aydınlık

Ama insan, hele zamanın içinde insan

Elinde çiçek, çiçeği kullanır

Elinde bıçak, bıçağı

Hep başka, hep yanıltan

Bir gün olmazsa bir gün ellerinde yok olan....