Zamanın Kısımları

Gecenin sırası geldi
Şimdi canlılar dalıyor uykuya
gözlerimin dışında...

Yağmur çiseliyor tek-tük
Bu vakit bir/den iki oluyor
Cama çarpan damlalar sessizliği bozuyor
Hiddetini arttırıyor gök sema
çığlıkları sarsıyor içimi...

Çocukluğum düşüyor aklıma
Çakıyor korkular, anılar üstüne
Zihnimde tasavvur oluyor
çocukluğum, kendim ve sen
Üçü buluyor gece...

Kalemin kağıt üstünde dansına
dalıyor gözlerim.
Buzun üstünde kayar gibi
Sergiliyor tüm maharetlerini
Ben/de katılıyor üçe.
Ben seninle kalıyorum
Kendim çocukluğumla kavruluyor.
Dörtle yetinmiyor zaman
Durmaksızın ilerliyor

Üstü yağmur doluyor hayallerimin
Altıda vakit durmuyor!
Bekleyişler birikiyor camlara
Sormamak elde olmuyor
Bugün de mi? tanık olunmuyor şafağa!
Yalnızlık kuytusu yine mi? mesken olur sabaha!

Saat yeti penceremde
Yokluğundan yorgunluğa uzanıyor
Ellerim, gözlerim, düşlerim...
hiçbir hayalim sensiz kalmayanadek
Teslim olmamaya yeminli nefesim
Uykuya direnir gözlerim.
Kadehler dizilir önümde
Doluluğu sek, izim olur vakti...

Bunca gök ve gönül gürültüsünde
Kalbim tek duyuluyor
On/da duruyor anılar
Hatırlananların tümü senli
Yüzünden sonrası muamma oluyor.
Derin derin sesini duyuyor,
Sessiz sessiz içime alıyorum nefesini
Senden başkasının olmadığı
Ve senden başka eksikliğin olmadığı
Zamana gidiyorum...
Uyuyorum!

Bir/den devam ediyor zaman
Apansız yarıyor ufkunu gözlerim
Yineliyor vakit, yineliyor gördüklerim
Zaman kısım kısım çalıyor beni
Ve kendim beni
Aynı yerde
Aynı şekilde buluyor.

Adana, Aralık 2012