Zamanla Anlarız

Bazen bir bakışa yenilirsin
O zaman kendine gülersin
Koca dünyaya meydan okurken
Bir kula esir oluverirsin

Şartlar ağır gelir sabrını zorlarsın
Hayat boş gelir ölümü kollarsın
Umut edersin de kavuşmayı
Kendini olmadık bir çıkmazlara sokarsın

Bir heyecan basar
Ruhun parçalara bölünür
Çoğu zaman hayıflanırsın
İşte o zaman daha iyi anlarsın

Ölümün yüzü soğuk gelir
Cenneti cehennemi bu dünyada tadarsın
Haksızlıklar yakanı bırakmaz
Sabrını son derece zorlarsın

Gitmek istersin kimsesiz yerlere
Başını dinlemek istersin
Ölümle yaşam arasında
gelir gelir gidersin

işte o zaman anlarsın
kısa olduğunu hayatın
daimi aşka taparsın
bu dünyadan göçmek istersin

oda çözüm olmaz
bir müddet cebelleşirsin
kendini çoğu zaman sınarsın
yok olup gidişi dudaklarının arasında
çaresizliğine ağlarsın

burnunda tüten aşkın
bir gün kapını çalmasını beklersin
her telefon çalışında
onun olmasını ümit edersin
aşkın gurura yenik ağladıkça
gözlerinden süzülen yalnızlığın
portre resmini çekersin