Zamanlarda Aşk

Zamanlardan birinde,
İnsan yokken belki de,
Bir göl varmış yücede.
Sevda gölü derlermiş melekler.
Kıyısında oynar, gülerler,
Sevda suyunu içerlermiş.
Otlar, sebzeler, meyveler
Sevgi suyu ile büyürler,
Işıl ışıl açarmış çiçekler.

Güneş buhar almış gölden,
Bulutlar görünmüş gökten,
Yaradan fırtına çıkarmış aniden.
Korkmuş melekler gök gürültüsünden
Bulutları büyülemişler hepsi birden.

Büyülü bulutlar düşmüş yola,
Az gitmiş, uz gitmişler sağa sola.
Yağdırmış Mevla büyülü suyu,
Sevda selleri olmuş, ırmakların suyu.
Irmaklar akıtmış sevdayı
Denizlere toplamış fazlayı...

Sevda suyunu içenler çoğalmış,
Başkaları da sevdayı tanımış.
Huriler, cinler, periler
Toplanıp her gün içmişler...

Âdem ile Havva gelmiş cennetten,
Melekler yol göstermiş hepten.
İçmişler sevda suyundan,
Çoğalmış insan soyu buradan.

Asırlar asırları kovalamış,
Yağmurlar mevsimlere göre ad almış.
İnsanlar çoğalmış, sevdalar artmış,
Eline sazı alan âşıklar söze dayanmış.

İnsan susuz yaşamaz demiş yaradan,
Sevda suyuna muhtaç olmuş insan.
Bazen Âşık Garip olmuş söylemiş,
Karacaoğlan olmuş gezinmiş.

Kara kızını ararken elinde saz,
Yolda görmüş bir kız ki, haylaz mı haylaz.
15 yaşında bir kızmış oysa
'Emmi' demiş kendisine nasıl olduysa.

Devr-i muhteşemler başlamış sonra sarayda
Nedimler, Nef'iler, Fuzuliler revaçta.

Gelmiş asrımıza çabucak sevdalar,
Kaypak olmuş artık aşklar.
Sevda denizlerine lağım karışmış,
Eski sevdaları bilenlerin aklı şaşmış.

Umutsuzmuş artık sevdadan,
Çıkarmış karşısına yaradan.
Tutmuş elinden düşmüş yola,
Sevda gölü için bakmış sağa sola.
Görmüş uzaktan huriler,
Çağırmış ikisini de melekler.
İçmişler sevda suyunu kana kana,
Yüreklerindeki ateşle dönmüşler yana yana.
Sevdanın sonu artık belliymiş,
Yüreklerinin sesi temelliymiş.

Bu şiir yazılmış gecelerden bir gece,
Üstüne alınan âşıklar okusun diye hece hece.
Âşıklar yüreklerini almışlar eline,
Atmışlar kendilerini sevda seline...