zamansız

geçer zaman .
geçer insanlar gözümün önünden...

dura kalmış bir beyin taşırım
kuru kafa tasımın karelerinde.

durağan.
bir adım dahi ileriye atamayacak kadar yorgun bacaklar.

üzerimden
hayat geçmiş benim eze tepe.
yorgunum.
kalbim katran
ciğerlerim kan dolmuş gibi.

ağırım kendime,
ağırlığım kendime.

kim duyar sesimi diye düşünmüyorum
ben de onları duymuyorum

sağırım dengime bile.
sağırlığımdan kime ne.

bir an gelecek
o an ben de ben olmayacağım inan.
zaten artık ben bu ben olmak istemiyorum.

kimsesizliğim ; kör ebe misali
ama kimse bulsun diye beklemiyorum.


yakınıp duruşum kendi kendime,
olsun ben kimseyi yakıp kavurmuyorum.

bir kuru odunum kendi kendime
ateşim içimde külüm altımda

kendi kendime isyankar
iflah olmuyorum
olmuyorum tövbe - kar!

benim sicilimin tövbe etmek için,
daha çok günaha ihtiyacı var.

yıllardır kalbimi temiz tuttum
adam gibi bir adam gelir girer diye içine.

sonun da kalpsiz kaldım,
söküp attılar bu beklemiş et parçasını
leş niyetine!

vaktindeymiş anladım
her şey vakti-saatinde.

iyi niyet de iyi olmuyor bekleyince,
sevgi de sevimsizleşiyor fazla durunca.

vaktindeymiş anladım
her şey vakti-saatinde.