Zamansız Bahar

Neyim olduğunu bilmezken
Hiçkimsem oluverdin
Biliyor musun
Üzülmedim..
Mavilerim soldu önce
Sonra griler işgal etti köşe bucak
İçimin her yanını.
Hislerim söküldü şafak misali çığlıklara.
Kaybettim bu küçük savaşı.
Ölüm vurdu
Cemreye kanan çiçeklerime
Son güneşin batışı gibiydi
Dönmeye uğraşan dünyamın üzerine

Kaldı ki,
Dönse de dünya,
Ancak...
Kendi çevresinde.