Zamansız Yersiz

Yazamadım bir şiir
Zamansız, yersiz kalır diye.
Boşlukta salanır ayakları
Zamansızdır ya bazen söz şiir
Söyleyemeyeni çeker
Yağlı urgandır
Ayakları boşlukta sallanır.

Bazen zamansızdır söz
Olmamış büyümemiş gövdesi
Daha taze, daha yeni...
Kırılır kalbine değince aksi
Ham şiir kırılır
Kırar kalbi
Kemale ermeden söylenince sözün körpesi
Söylenmeden, yazılmadan kalır.

Köklerim neden sabitlenmez
Hep havada mı kalacak
Haydi gidelim diyor;
Nefsim, şeytan.
Durmak yosun tutturur ya insana.

Durmadan nasıl büyüsün düşüncem
Bir doğru olan hakikat üzerinde durmalı
Kökleri derine inmeli ilmin
Yüzeysel düşünceleri
Küçük bir batıl rüzgarı bile devirir.

Bilemedim zamanı yeri
Zamansız yersizim şimdi.
Ne yöne dönsem açık
Ne yöne dönsem kapalı
Adım adım yürümelerim saplandı
Karanlık üstüne karanlık gerdim ki:
Işık her yerde
Gözlerim kamaştı.
Ne yöne gitsem
Yersiz zamansız;
Her yer ışık, her yer karanlık şimdi.

Dur,
Yüreğim dur:
Çırpınmak koca okyanusta
Bir yön var haktan yan
Bir yön ki oku
Yaratan Rabbin adına.

Zamansız ve yersiz değilim
Elhamdülillah
Yerim bu, zamanım bu.
Gökten saf saf melekler inmede gördüm
Her şey Allah'lı bakınca güzel
Her şey Rabbimin hitabı.

(Eylül 2011 İstanbul)