Zaman/sızım

zaman/sızım ...
yar/ım ...

şimdi gün solgunu bahçemde
yaralı son gül mevsimi
sevgili yar/ım

bu,
eski bir yazdan kalmış yar/a derdi
ki bilen bilir
anlatılmıyor kolay değil
s/özümde tarifsiz duygular
yar derdini çeken bilir

saçağımda yuva yapmış hepsi kırgın
yar/dan kanadı kırık mülteci göç kuşları
günahsız bir haziran akşamı yorgun
için için yanmakta k/özümde
o haziran ki
bahar artığı nicesi hazin anların

zaman/sızım
her yanım yar toprağı kokar benim
kavruk düşlerine sığındığım
vakitsiz zamanlara astığım
sesinin kuytularına sevgili yar/ım
sesimi gömdüğüm
dört duvar hüzzam gecelere yuva
şimdi bu faydasız ömrüm

ilahi sevgili yar/ım !
hem verenim hem alanım
o'nu , benden de çok mu sevdin
zaman/sızım ...
yar/ım ...










18 mayıs 2017
istanbul