Zamansızların Düeti

sedef kakmalı

bir hançer gibi hala

göğsümde duruyorsun işte

hatırlamak şimdi

ne mümkün rüzgarı

dualar vuruyor

yüzüme ufku

duvarlar yıkıyorsun

bu kehanet ikimize

bir mezar taşı

o deniz o yüz

bu dağ bu taş yılgınlığı

yaşanmaz olsun hiç

uykulu gözlerle

darağaçlarında katledilen

soluk renkler ülkesinin

vatandaşlarıyız

şöhretimiz bu bizim

sarhoşlar için

parklarda uyku yeşili

çimenler kurutan yağmur

göz kapaklarımızda

yiğit mi yiğit adamlar

konuşursak

infilak eder dil

susmalıyız sevgilim

yarın olur gör

her bahane biçimlenir

giden bir kırlangıcın

aklına tutunurum

düşmek bile

kalbim içindir bak

bilmek bu işi

ruhunu satmaktır biraz

biraz ölmek gerekir

diyelim ki ahımızdır

en kadim dost

bizde aşk şiir ve oğul

birlikte büyür