Zayiat
Hep susmayı yeğledim canı üzecekse dil
Hecelemedim bile konuşmayı bilmezken
Sûr sesiyle irkildim zannettim ki İsrafil
Kıyamet koptu sandım hiç akıla gelmezken
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
Detayları es geçtim niçinlerde gerildim
Çünküler can sıkıcı, cevap üstüne cevap
Bir de keşkeler var ki, ölüp ölüp dirildim
Acabalar problem, hesap üstüne hesap
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
Yalanları şer bildim gördükçe doğruları
Kınadım yanlışlara meyleden gönülleri
Düzeltmek istedikçe görünen eğrileri
Durduk yerde can sıktı yalan dolu dilleri
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
Biz insan denen canlı doyumsuz bir yaratık
Medeniyet dedikçe yöneliriz bidata
Yine de tatmin olmaz suratımız hep asık
Nedendir bu ihtiras paraya mülkiyete
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
Hadi sıyrıl insanlık mekruh hallerinden çık
Zulmetmek yokken özde nedendir bu tahribat
Sıyrıl ki vuku bulsun akıl almaz insanlık
İcabet et güzele pürneşe olsun hayat
Anladım ki bir değil insan denen mahlukat
Bazıları gereksiz veriyorken zayiat
_Kardelen_
Zayiat: Zarar-Ziyan
Bid'dat: keşif- icat
güzel şiirdi tebrik ediyorum Serap hanım.
yine güzel bir şiir..düşündürenve hizaya getiren bir uyarı..