Zehir

Daha başındayım ben bu yolların
Tozuna karışıp boğulmamışım
Kesmemiş hasretin bıçağı teni
Soluduğum hava zehir olmamış

Şiirler saplayıp yanan ruhuma
Yangınımı çoğaltıp duruyorum
Sabrımın zinciri kopmamış henüz
Telaşımı zapt ediyor türküler

Şimdilik gülmeyi unutmamışım
Gövdemdeki sızı sakin duruyor
Dilim hâlâ sözcük düşer mısrama
Direncim yine de ayakta durur

Ama günler zehir gibi geliyor
Korkumun etinde iğde dikeni
Kahrın çarmıhına gerilmiş gece
Sızım her anıma eşlik edecek

Kuşlar vurulacak güller solacak
Zaman zehrolacak canım yanacak
Ben daha nesini gördüm hayatın
Bugünlerim bana cennet olacak

Daha yangınımdan küller uçacak
Daha gülüşümden renkler solacak
Bir bıçağın ağzı gibi şu yollar
Daha yürüdükçe kanlar akacak