Zemheri Çığlıklar

Sıcaklar gitmiş soğuklar yerleşmiş 

Ne zamansız bir mevsim şu Bahar 

Ne yağmur bitiyor ne kar 

Üşümekten elleri kızarmış dudakları patlamış

Gözleri ağlamaklı ayağındaki ayakkabı su almakta 

Tir tir titriyor şuursuzca karanlık da 

Şehir kucak açmamış bir elinde mendil 

''Almaz mısınız bey amca '' diyerek o kıpkırmızı minik burnunu koluna sürüyor. 

Aklına geliyor, Üstüne sürüyor. 

Darmadağın kafası ...

Bir el uzanıyor karanlık da ses etmeden o eli tutuyor 

Boncuk boncuk bakan gözlerle 

Sesi hırıltılı , sesi korkunç , sesi hiç düzelmeyen 

Götürüyor çocuğu karanlık zemheri sessiz çığlıkların kuytu köşesine 

Gözden kayboluyorlar sessiz ama çok sesli eli ayağı soğuktan kırmızı olmuş çocuğun

Karanlık çöküyor şehre 

Sessizlik hakim oluyor 

Zemheri çığlıklarla hayat perdesi akıp gidiyor ...