Zencefil Aksanlı Dünyayı Kurtarma Seansları / 2

hazırlan bugün bana
kılçıksız ustura dizelerle öpeceğim yine dudaklarını
beşi beş geçen şiirler gibi yoksun ,uzak
ama olsun
terapi kaçkını ya zaten yazdıklarım
silsilesini kaybetti mi işte kelamlar
kendiliğinden tokata uzanırlar
sen sünger gibi yutarken karanlığı
yakın akrabandır iyi tanırsın
gecelerin altına aldığı piç sabahları
istakoz gibi öpüşen gençler geçerler önünden
keyiften de içilirmiş işte dedirterek gece yarıları
parmağını kapıya kıstırmış gibidir o vakit hayıfların
konuşsana
şimdiki aklım!
neden o zaman hiç ses çıkarmadın...!




mavi farların şehri en yakından sağdığında
maviyi kırmızıya boz beyazı şaraba vurursun
sanarsın ki iyi gelir kafanın karışıklığına
ve
en kötüsü şifa hiç yoktur meydanda
demir levhalara söversin
hiç kıpırdamadan durmaları bir yana
saklarlar
söylemezler
bir kişi eksildi şehrinden oysa
hele damarına basan reklam panoları
''gidebildiğin tüm yerler senindir''
ya gidenler ?






yatak öncesi
sara taklitli uykular
bilirsin
değen olmayacak yine vücuduna
bacağına dolanan çarşafı etten kemikten saymazsan
musluğu açık düşler yine silkeleyecek boşlarını gecenin bir yanına
muhtemel yine annen yetişecek burnundaki canına;

uyudun mu oğlum?
--evet anne uyudum
evet
evet
...


reklam gibi hırsında emanetçisi _iyisi kötüsü olmaz
ölü soykası gibi kim alırsa makbuldür
hele
bunca yıl diye başlayan lanet şarkılardan beslenmeli
şiirlere çaktığında solundan
işte hepsi o kadar...

sonra
karışır özneler yine bir birine
konar yine umut iki ihtimalli intihallere
beyaz kumrular gibi güneşlik olur pencerene
en az iki şekerli gizemli imgelere
mesela;

sen hala sevdiğini sanıyorsun!

sen o musun kendin mi
biliyorsun aslında bal gibi
bön bön bakıyor istavrit gözlerin
ikinci kere okuyamıyorsun bile
defediyor maviye konmuş atmaca gülleleri
git işine de yalakalanma hadi

çoktan gitti...!




alışıktır zaten
ana avrat sollarken bir önceki satırı
hiç yormadan kendinden girerler
uzun cümlelere kısa pantolonla dalan fırlama imgeler
işte iki üç aristokrat klavye piçi daha ekledin mi
oldu sana şiir
üstüne yandan çarklı _kulplu iki bira
ya da
mümkün olduğunca harama helal katmadan
işte az süt çok aslan
vur işte şimdi dibine serbest artık şiir meleklerin

__o da inadım kadar bana benziyor
__kesin telefon şakağında papatya falındadır şimdi
__ ara hadi ara!



kar yağarken üzerine aşerer gibi güdüm firketeli mahya
ki gamzelerinden vurulmuşsun mahkumsun iki göz odada
üşürsün işte dile kesmiş iki gidemeyen ayakla
bu kadar naat bir taşa yazılsa
yürürdü dilleriyle suskun şarkılar
sekecek elbet bir zamandan sonra
sevmeden emekli çocuksu şevk ve ona tabii aşk
her sevda astarından biraz ıslak işte biraz çıplak...!




kelimeler yoksul düzeninde bir ayaklanmaya ön ayak
kandırdığı tüm dudaklar aşkın bir yanından bertaraf
bir sürçilisan bir sevdanın neresine denk düşer aşkım
ayaklar altında sürünürken gardı tepetaklak
unutmak ihtimalim tanıdığımdan belli sürgünde
eşini kaybetmiş güvercin şaşkınlığından ölürmüş ya


ya öldür beni daha da susarak
ya da hep beşi beş geçer gibi bak...!







Toprağınsesi