Zerre

Anlıyorum şimdi küçükmüş aklım
Kanadından bile bir küçük kuşun
Yollar çekildi ben ayaksız kaldım
Tam orta yerinde düştüm yokuşun

Ne aynanın eski bakışı şimdi
Ne kendini ayda sanan çocuk var
Sırtıma koca bir nedamet bindi
Büyüsem, serpilsem ah neye yarar

Kimseye sözünün ulaşmadığı an
Yalnız ellerini açmak da varmış
Gövden o ademe battığı zaman
İnsan samimi bir hazla ağlarmış

Ağladım ve sonra sözüm tükendi
İçimde o ses var: ben bir zerreyim
Karanlık gözlerim, yüzüm tükendi
Göklerin yere düştüğü yerdeyim