Zerre

Ah eylül, zamanı nasıl savurmuş
Tenime işlemiş rengi mevsimin
Gözlere ecelin şavkı mı vurmuş
Aynalardan bakan eski yüz kimin

Ayaklar ansızın durdu yokuşta
Gölgeme ihtiyar anılar sindi
Yüzüme işlenen her bir nakışta
İçimde gizlenen yıllar devindi

Bindiğim takatin bir sonu varmış
Bekaymış yürünen yol adım adım
Doğarken insan niçin ağlarmış
Ve ölürken eyvah dermiş anladım

Cahit'in otuz beş yaşından aldım
Hesapta geçmişin içtiği meyim
Yer-gök arasında direksiz kaldım
Anladım anladım ben bir zerreyim