Zerresine Ayriliğin

Fütursuz ayrılıklar zamansız çengele asılır
Ve ikramlar sunulur faydasız dalaşmalara
Yoğun bir beyin karmaşası kasılır durur
Kim dost; kim, kime zarardır karşılaşmalara.

Nasıl bir kavramdır yansımalar suretlerden
Hangi muhabbetin hengâmesindeyiz gel, git
Deniz mi büyük denize düşen damlamı?
Kudretin nerden geldiğini bilmekse bil ve bit.

Yalanın konakladığı yerdedir ayrılık ancak
Söylemek ne lazımsa en baştan konuş
Erdemlikse bile bile yan öyleyse ateşinde
Külün kalmasın ki,
Yiğitliğinle toprakta hürriyete dönüş.

Başlangıçlara atılan imzaya son olmayasın
Ki somutsuz önerilerin telaşında son bulur insan
Devasa buzullara çarpan gemiler gibi
Yırtılıp dağılmayasın
Ödü kopmuş geceler ürpertir
Güruh güruh akan renklerin gözbebeklerini

Ve her bir zerresi çalar kapılarını ayrılığın
Yettiği yere kadar nefesi uzanır gelişi güzel
İmdadı var git'tir en nihayeti kelamın
Yalnızlığa uyanır beden sabahlara kalakalmışlığıyla.