Zeynep İdil'e /Kızıma

Hüzünlü bir sonbahar gününde bıraktım çocukluğumu,

Henüz 14'teydi Eylül

Sararmamıştı üstelik yapraklar, yüz tutsa da dökülmeye

Leyleklerin vedalaşmasına tanıktı oysa Güneydoğu'nun bozkırları.

Kuşlar yeni diyarlara kanat çırpmış  ben ise kucağımda geleceğime bakıyordum

Tutarken küçücük ellerini.

Sen gelmiştin çünkü.

Saatlerin onikide durmasına inat, yeni bir dünya başlatmıştın hastane koridorlarında.

Eylül hüznü, yerini ilkbahar sevincine bıraktı usulca.

Kırmızı yanakların, kapkara saçların ve açmaya çalıştığın gözlerinle yoldaştın artık hayatıma.

"Aşk yolculuklarda başlar" derlerdi.

Nasıl ki Helin'ime aşkım bir yolculukta başladı; artık yeni yolculuğumun sahibi sendin.

Bebekliğin, aldı beni çocukluğumdan baba yaptı.

Dört yıl sonrasında bile aynı hissiyatla yazıyorsam bu satırları,

Çok minnettarım sana.

Özgür ruhlu asi kızım, çok yaşa.

                                                     15.10.2019