Zeytinliğe Ek Beni

Nilüferler ile menekşeler
Süsenler ile nazlı güller
Ve adı benden saklanan
Bana yasaklanan
Başka bütün kibirli çiçekler
Onların olsun...

Ben İda'nın ücra toprağında unutulmuş
Tirşe yeşilinden
Sarı Kız'ın son demlerine dönen
Kuru bir otum...

İhaneti tırnak gibi batırıp
İçinde zapdettiğim
Avuçlarım acıyor...
Kimse bilmesin sızımı...
Artık koparıp
Zeytinliğe ek beni dostum
Titreyen elimden çek beni dostum
Yokluğunda kan kustum...

Bir yalanın ölüsünden gebe kaldım
Ahdim olsun
Şu andan tezi yok
Umut doğurmazsam!
Bana yazıklar olsun
Yarına dallanıp budaklanmazsam...

Can çekişmekteyim ya,
Sağ gösterip, sol vuran
Hayata diklenip
Mutlakanın ihtişamıyla
Yeniden dirileceğim
Ve dahi;
Yoktan var olacağım!