Zift

Yaşasın

hep bu olağanüstü hüzünler

Benim anılarımla dövüştün sen

yanağında ben

Küçük hüzünler genişleyip titreyen

mum aleviydi

biliyorsun mutlak bir sanrıya dönüşmüş

sınırları belirlenmiş sıvı insan

onceliksiz

metaforsuz

yanağında ben kanser

metstaz yapıyor cinayetler

estetiğin dolabina naftalin serpmiş cafcaflı görünüşler

hep yaşıyor

hep bu dolanbaçlı güzleri

ağlayan katillerin