Zihnimde ki Yürüyüşüm

zihnimin derinlerinde
uçsuz bucaksız bir kırda
yürüyorum
sessiz ve sakin adımlarla
papatyalar
gelincikler
arasında

insanlar görüyorum
ellerini sallıyorlar bana
gel diyorlar
gel benim yanıma
çeşit çeşit kapılar var
arkalarında

korkuyorum
biliyorum
gidersem yanlarına
çekecekler beni
kendi
kapılarının karanlığına

.../...

istemiyorum
ben
kendi kapımı
arıyorum

.../...

ak bir güvercin beliriyor
başımın üstünde
uçuyor ileriye
yönümü gösterircesine
düşüyorum peşine
koyu bir sisin ötesinde
seni görüyorum
bekliyorsun
kapımın önünde

.../...

buldum diyorum


08.08.2010
İzmir