Zılgıt

Çok düşünceli
Çok yorgunum
Bugünlerde
Kalemim karabasan
Yüzüm ,
Mahkeme duvarı
Ötesinde
Ben hep kendim oldum
Geçmiş film şeridi gibi
Gelecek senaryosunu
Bizim yazamadığımız
Bir oyun
Girmişken geçmişin gezintisine
Ben korsan gösteriler
Gördüm tesadüflerde
Duvar yazıları okudum
Yüzümde tebessümlerle
Her ölüm haberinde
Yüreğim sızladı
Görüşlerin ne önemi vardı
Yitip giden insandı


Tüp kuyrukları
Şeker kuyrukları
Onu hatırlarsınız
Çünkü filmi yapıldı


Çok tost yedik
Hastahane bahçesindeki
Çam ağacının altında
Elektrik kesildiğinde
O tozlu koridorlarda
Yere oturup bekleyen
İnsanlar gördüm
Röntgen kuyruklarında.
Ve insanların gözlerindeki
O çaresiz sorulu ışık


Bende Nazımın (yasaklıydı o zamanlar)
Kitaplarını yaktım
Yalanım yok
Seyrettim ışığını yanarken
Şimdi kitapları vitrinlerde
Ve herkes şimdi bizim diyor
Bu nasıl işse
Şimdi yaşasaydı gülerdi
Bir şiir patlatırdı
Kendiyle ilgili düne bugüne


Kişisel sevdalarımda
Hep şiiri aradım
Karşımdakinin gözlerinde
İçim sinmedi bir şiirsiz kucağa
Son bir şiirli göz buldum sandım
O da
Yüreğime kazık çaktı
Çok affedersiniz
Yüreğim yoğun bakımda
Beyin
Ölmezse
İnsan ölmez derler
Şuan
Beynimin çalışması
Yüzde yüzün üstünde


Hep kendim oldum
Hep kendim kaldım
Ş özürlü daktilomla
Yazdığım yazıları
Şiirleri
Gönderirdim bir yerlere
Ve altına not düşerdim
İster yayınlayın ister yayınlamayın
Az çok yayınladılar tabi
Bugün nasılsın derseniz
Çok fark yok aslında
Yine o eski benim
Olmuyorum yayınlanıp
Yayınlamama kaygısında


Patlıcan dikenini bilir misiniz?
Ya tozunu
Dut ağacında asma toplamanın zevkini
Uzakları seyretmeyi


Beni en çok etkileyen şeyin
Hasta olan babamın yüzünde
Ölümün yakınlığını gören doktorun
Yüzünün bir anda sapsarı oluşu
O an dedim işte
İnsan her yerde insan
Her yerde iyi
İyi insanlık
Her zaman saklı
Bir yerlerinde


Ben insanı sevdim
Öyle lafla değil
Taa yüreğimden
Şiirden çok sevdim
Aslında


Umutluyum ben
Tüm insanlık için
Çünkü her insan saklasa da
İçinde güzel insan
Bu şiir zılgıtımdır
Bu şiir bendir
Bu şiir sendir
Bu şiir dünyadır . .