Zılgıta Kesilmiş Ala Mavi

rastgele karavana sallarken zihinden taramalı
uykudan firari bir düş konar aklının peydahına
süründükçe ala maviden sıyrılıp beyaza
bir zamk gibi teyellenir hırsının emrivaki yanına
güler ağlar hatta öper bile arada
nasıl bir hedeftir anlamazsın bu psikolojik ulema...



morcivert bir serencam kalmıştır baki kıvamda
poyraza değen rüzgarlar olur aklında
koparıp atmak için bile
hep tekrar başına döndüğün
ucunu bulamadığın bir örgü
sen göbek saldıkça giderek bünyene yapışan o ahmak zaman
dairinden hiç çıkamadığın geri vites sorgulamalar
hangi rüzgar haber verir ki;geliyorum hazırlan!
bazı şeyler vardır diyemezsin
bazı anları hiç bir kelam tam karşılamaz
iki el bir yaka ve toprak
hep yaşadığın
hep orda olduğun halde, yok sayıldığın yerde hedef olmak....





hedefe konan hangi kuş gönüllüdür
buruşuk bir yaşanmışlık sonrasında
saçma sapan bir nihilist muammadır aslında
hedefin kendisi, hedef olmaktan çok şeydir velhasılında
bir değer olmasa vurmazsın mesela
madem değer neden o zaman?
hem hedefe ateş eden silah değildir hiç bir zaman
hedefi vuran hep gerisinden kurulan eskimiş bakışlar...





kıs gözlerinin altını hadi
yok yok en iyisi sen ikisini de kapa
düşür tetiğin iğnesini şimdi
vur
yapıştır alnının çatına
ama dur
hatırla ve sor
danış son bir kez
neler olmuş neler geçmiş
sonradan
değmezmiş dediğin hüzne bulalı yaşlara

vurduğu hep kendidir insanın aslında hedef adına
kocaman bir hederdir
bir yanı hala değer olan, o değmeyen yanıyla...




//...ala maviden beyaza uçar boyuna aklım
hedefe kilitli kapılarda çürür uçurtmalarım
güdümlü kirpiklerin ölümcül oklar sallasın tamam da
ama ne olur
bana zılgıta kesilmiş gözlerle bakma...//





ToprağınSesi