Zindan Bahçesi

Çatlayan ayna değildi bu kez baktığımda.

Çehremi çevreleyen çatlaklar

yansıtıyordu kirpik ucumdan

geçmişimin ya da geçemeyişimin nüshasını,

kan pıhtısı göz yaşımla ucu paslı aynama...

Sakalımdaki akların her haresi 

süzülerek damlıyordu sanki,

ecdadıma yirmi dokuz harfin hepsiyle küfredercesine...

Körpeydim bir zamanlar,

belki biraz da kör.

Ömrüm;

Azad etmek için ezandan birkaç dakika önceyi fırsat kollayıp

beni bir cami avlusuna bırakıp gidenleri

sevmekle geçti...

Tek suçu sevilmek olanın

İlk fırsatta uçuruma bıraktığı enkazın

geriye kalanıydım ben.

Ellerinin tersiyle ittiklerindendi belki de

göz yaşlarımı hep ellerimin tersiyle silmem,

Öyleya

Koşarak gittiğim yolları sürünerek gelmemdi sebep.

Çoğalarak azaltıyor yalnızlık şimdi beni

Yani ben,

İyi değilim...