Zirkon Sarmalı

Yalnızlık sarıyor, sarmalı,

Dikey gecelerin ayak ucunu;

sızlanışlarında...

Boylu boyunca hırpalanmış,

mutsuzluk olsa da

Unutmam ben onu

Sen de kendini arafta sorgulama.

Aynaları bana küstürmem

Sırrına müşkül tavırla

Elimin yansıması

Yatay umutlarının içinde.

Ateşin düşer

Zifiri karanlık kör kubbe dibine.

Masamın köz ayaklarında,

alacakaranlık kendime

bin dokunurum.

İçin neye çekilirse

Oraya çeker beni

Dumansız havası, sigaramın.

Bir tiyatro kostümü ile

Anlatmak isterken sana,

O her yerimizi sarmalayan

Loş boşluğu.

Bir ruletlik şans,

Kör gecenin sökük yanıdır

Figüran yüklü sergen danteli.

Yazı ve tura kadar hileli

Saklı kelimelerle

Nasibin o üçlü taksimi

Dik gelirse

Hayallerin, hayallerime sızar

Dikilir söküklerimiz

Ahşap oymasında çıplak zamanın...

Masa baş uçlu iki sandalye

Begonvil yatağı

Minderleri tozlu bir yorgunluk

Üç konuk;

Biri ben,

Biri sen,

Birisi boşluk...

Bende sana kalmayan

Seni de sana bırakmayan

Gecenin içine çekilme!

İyi ya da kötü

Ortada kalsın!!

Ruhun o sert keskin tarafı

Akıl ve mantık

denen serseri gülle,

Zor ve kolay olansa

iki ucu daha keskin nasibimiz.

Çıkar aklından imkansızın narasını.

En güzel,

Begonvil kopçası dediğin,

Bilmediğin madenden

Zirkonyum...

Bil ki benim sevdiğim, istediğim.

Sevmediğim yerden alt edebilir misin beni?

Bu deli yaşam,

Yine o aynı tuşa basan,

Kaçık bir ilmek sancısı...

Taş bir masa,

Zincirli bardak,

Kafeste altın,

Üstünde aklım;

Söküklerine mühürse adım

Senin değer verdiğin,

Zaten bu sarmalanmışlığa

ben de razıyım.

Tcpassenger_ierdoğan

21.12.2025 / Ankara

Herkesindeğerverdiğişeybana yabancı;

banaaitolangönüldebanadeğerliolan

sadecesedagülüilegülendeğerindir.

Zirkonolmakdünyadadeğilevrendeanlamtaşır.