Ziyan Makamı

son bahardan kışa doğru
başlayan bir yolculuktu bu hikaye
amansız yangınlar cinnetinde perişan
adının anlamını bilmiyordu adam
başlarken zaman

adamla beraber unutulmuş bir kadın
düğünde ne taraf olduğunu bilmiyor
oysa bertaraf oluyor aşk
gece karanlığa meydan okurken
yıldızlara kalıyor yine kadınları avutmak
gönlün ziyan makamında bir serseri
çırpınıp duruyor boş yere
sanki bir yağmur tanesi

hıncım bileğinde dikişsiz bir ölüm isteği
akla ziyan intihar vakitlerinde
suçtur sevmek birbirini
ne deniliyorsa eyvallahtadır aslında
fermanın yüzünde kayıtsız bir şiir olmuş
hançeri şah damarına yakın bir ilah ile
adamın ceketi yırtık
cenaze bayram evinde
olanlar olmuş bir kere
şahit sefil olsa kimin umurunda
bu yolculuk bitmez
gerisi sürçü lisan eden ağzında

olsa olsa yağmurun bereketidir
duası amin olmuş bir rahmetin eseri
giden yolculara kalmayacaktır oysa
oysa her vebal bir ant olmuş
tek tek bozgun çıkarır ortalıkta
sonrası yalan bir son söz
gidenin yolu değil
sonu olur aslında ..!