Zora ki Tebessüm

Bir gülüşün
Bin değere bedel derdin
Ama olmuyor işte
İçimden sökemediğim öfke
Ateş gibi yanar gözlerimde


Zorundalık yakar içimi
Bile bile alamıyorum
İhtiyacım var diye
Haykıran ellerini


Oysa kalbimin
En yüksek mertebesinde
Duruyordu sana dair
En dokunulmaz değerlerim


"Bir onulmaz yara daha..."


Gözlerinin içine baka baka
Yalansı neyim varsa
Kalmak zorundayım yanında
Tüm bu yaşananlara
Tekmeyi basamasamda


Şimdi
Toplamak zamanı seni
Ve yüreğindekileri
Zor a ki tebessümle
Avuçlarıma tekrar almak
Üşüyorum diye uzattığın elleri

02/09/09