Zühd

----
--
Yine mevsim solgun
Silinir tüm renk cümbüşleri
Fırtınalı sessizliğe b/anılır ruhum
Akşam güneşi yalarken duvarlarımı
Ben sende tükeniyorum

-/-

Bir hüzün bırakacağım ardın sıra
İstila edecek bana dair yanlarıyla
Her fiilin edilgenliğinde sorak bir düş
Ufkuma açılan giz samyeli
Gün olur kesilir zakkum kokusu
Zehre bulanırken
Şiirdeki dil

-//-

Acılardan bir umut
Nehir çöküntüsü- deniz vurgunu
Dem vurur gadam..!
Gün biter
Eller üzerinde
Çivit dolusu bavul
Yontar düşlerimi bilinmez bir yolculuk

-///-

-Maviye dönük bir ışık
Yağıyor bıçak sırtı avuçlarıma ?
--
Sensizlikte,

Aklım almazdı beyazın bu kadar kirleneceğini
Duvar artlarında
Bu kadarına inanmazdım bu kadar..
Yüreğimin kanayacağını
İçim yanar
Harlı dağ ateşlerinden
Açılmaz ufkum sisli perdelerden
Harf harf kısalırken şiirlerim
Hiç bilmezdim hiç
Gökyüzünün çığ büyüteceğini
Alıcı kuşların kanat seslerinden.

-/V-

Aklımın firdevsinde geçen yanık bir melodiydi ismin
Ayaz tükürdü kış ellerime
Ateşe uzatsam ısınmaz parmaklarım
Yelkovanla akrep arasına sıkışık anılarımız
Zemberek hep hüzün kovalar
Zaman : İçinde çıkılmaz hal ötesi aşkların.

-

?'Sözlerin hükmü geçmez
Miadı gecik her sitemin..
Çürük karanfillerin acıma bıraktığı uyuşuktu ellerin..''