Züleyha

II. Bab

bir kuş uçsa

Züleyha buradan geçmiş diyorlar

bir koku gelse

yıkamıştır rüzgarda saçlarını

١.

yüzünde kayısı çilleriyle köy kızları

mümbit göğüslerine uzanan altın kolyelerle

ayak bileklerindeki halhalların şakırtısı

çınlatırlar alemi

kanlı üzümleri ezerler pamuktan ak ayaklarıyla

ve geceleri sevişirken erkekleriyle

ter dökerler ölürcesine

tenleri yumuşak memeleri dikçe

erkekleri öyle mi?

konuşmaları kaba

ve kazma sallamaktan nasır tutmuştur elleri

güneşte kavrulan yüzlerinde öfkeli bakış

saçları bakır rengindedir

delişmen küheylan gibidir yürekleri

Züleyha"nın kara gözlerinin hatrı için

sabırla işlerler toprağı

ki!

Züleyha"nın dudağı kanasa utanır bordo güller

toprak kokusu yayılır kainata

incinir sokak çocuklarının yüreği

incir ağaçları döker damarlarındaki ak sütü

٢.

Züleyha ki bir nilüfer çiçeği

karanlık bağrımda açan

hoşnut etmek için kuş yüreğini

gölge olurum kızgın güneşte

göğsüme yaslayıp masallar okurum

ellerim toprağı işler gibi gezinir saçlarında

Züleyha ki günahsız bir bakire

bir sevişme düşü kıpır kıpır yüreğinde

٣.

örtülerinden arınınca Züleyha

teni durgun bir su

gözleri illallah ettirir adama

kıyamaz er kişi doyasıya seyretmeye

çekinir yere düşürür bakışlarını

tutar ellerimden Züleyha

götürür ipek çarşaflarla bezenmiş sedire

der ki

" bakışların çok güzel düşürme onları yerlere

göğsümdeki cehennemi em ki kurtulayım elemden"

٤.

Züleyha başını yaslayıp göğsüme

" içimdeki kuşkuyu görüyor musun

dokun bak yüreğime acım nasıl da taze"

dokundum ki yüreği yangın yeri

dedim ki alnındaki bu ter damlaları da ne?

o gece karanlık sular bulunca yolunu

rüzgar koparınca daldaki yaprakları

kurşun kanatlı kuşlar dönünce yuvalarına

toprağın bağrına giriverdi Züleyha

toprağın bağrında bakire bir tohum

filizlendi nilüfer oldu

٥.

yitirilen bir şeyler belletildi bizlere hep

tunç maşrabalarda kaynatılan sular

ve kar kokusu yayılınca kerpiç evlerden

Züleyha karışır rüyalarıma

bir çocuk sevinç çığlıklarıyla geçer sokaktan

kırmızı elmalar almıştır babası ona

mutludur çünkü tatmamıştır acıyı henüz

üzülecektir o da büyüdüğünde

Züleyha gülümsediğinde bahar kokusu yayılırdı

oysa şimdi her yer kar beyaz ve tenha

bütün kainat çarpar olmuş belleğimde

bütün kainat Züleyha

öyleyse durulsun yüreğimin sancısı

toprağa karıştı belki

yaşıyor yüreğimde daima

٦.

bir kuş uçsa

Züleyha buradan geçmiş diyorlar

bir koku gelse yıkamıştır rüzgarda saçlarını

görkemli bir sancı dolaşıyor tenimde

gelse öpse derim Züleyha

öpse de bu acı dinse

kitaplarımın arasında bir tutam saçı

baş ucumdaki kavanozda toprağı

Züleyha ki et ve kemikten öte

teni toprakta eridikçe

yüreğimde filizlenmekte