Züleyha

IV . BAB

geleli bu dünyaya hayli durgunum

mecalim yok kozamdan çıkmaya

ki çıksam sokağa yalnızlık sarar kenti

biliyorum

١.

kulağıma efsunlu şarkılar söylerdi annem

Züleyha yoktu o zamanlar

yüreğime düşecek anı kolluyordu belli ki

ben içine kapanık

hayalperest saçma sapan bir çocuktum

yüreğimden öptüğünde Züleyha erişecektim çağıma

yoksul evlerimizden is yayılırdı

ve buram buram kokusu tandır ekmeğinin

kızgın bir mizacı vardı babamın

pek merhametliydi ama

kedi sever, tesbih yapar, bahçeyi eşelerdi

eksiksiz kılardı namazını, cumaya giderdi

annem ağladığında ak mendiliyle silerdi göz yaşlarını

olur olmadık her şeye ağlardı annem

dokunaklı bir sesi vardı yüreğe işlerdi

nakış nakış dizerdi kelimelerini

dizlerine koyup başımı Züleyhayı düşlerdim

Züleyha yoktu açılmamıştı kapıları cennetin

Züleyha yoktu ıssız ve karanlıktım

٢.

kır gezmelerine çıkardım

taş sektirirdim nehirde, balık avlardım

kuş sürülerine bakardım uzun uzun

şiirler okurdum, çiçekleri koklardım

Züleyha orada olsa hayran hayran bakardı

avcı değildim acıyı kalbinden vuracak

nihayetinde acılar kalbimde toplanacak

kızıl güller yetişecek yapraklarında çiy taneleri

ve soluksuz cıyaklamaları kurbağaların

inletecek dere yataklarını

ateş böcekleri aydınlatacak zifiri karanlığını gecenin

Züleyha çıkıp gelecek saklandığı masaldan

ay ışığında sarılacak kollarıma

٣.

kör bir dilenciye masallar anlattım

şifalı otlar derledim

taş aldım bağrıma bastım

doldurmadı içimdeki oyuğu

sularını içtim derin kuyuların

kekre sular, ayrık otları, meyan kökleri

hiç biri merhem olmadı sancısına kalbimin

acı bir tadı vardı hayatın belledim

bir ceylan iner nehre su içer, gözleri alaca

bir kuş süzülür göklerde kanatları dünyaca

Züleyha görünür uzaklarda al fistanıyla

yüreğimde bitimsiz bir heyecan

٤.

çeşmelerden dökülüyor karanlık sular

pencerelerde boy boy saksılar

mandalina kokuları etrafı sarmakta

üşür parmak uçları genç bir kızın

o kız ki ay yüzlü keman kaşlı

o kız baştan başa Züleyha

oturur yüreğime usulca

faveran eder damarımda kan

kilim dokur

at sever, kırlarda gezer

seyrek sulara salar ayaklarını

göğe bakar Züleyha

٥

bir kuş uçsa şimdi

Züleyha kalbime konar

Barış Çiçek