Züleyha

zifiri gecelerde gülüşün ışık olur

düşer avuçlarıma kan kokusu firâkın

seni gören gözlerim, ölüme aşık olur

hüzün kaplar ruhumu dört koldan akın akın

zifiri gecelerde gülüşün ışık olur

ürkütme kuşlarımı gönül avlumda bırak

gökyüzü bizim gülüm ezip geçme bağrımı

nasılsa ölüm yakın nasılsa vuslat ırak

gülüşün baki kalsın düşünme sen ağrımı

ürkütme kuşlarımı gönül avlumda bırak

’lâl ağıt ’sükût dilim bilmez adından başka

yüreğim giz kilidi sensin içindeki sır

nefesin merhem olur yokluğun zulüm aşka

ey ruhumun rençberi aşkın yüzümden yansır

’lâl ağıt’ sükût dilim bilmez adından başka

ecnebi bir türküsün hüzün yağan ilimde

ahvalim kırgın bir düş solgun gözümün feri

ölümün keskin t’adı dimağımda dilimde

bu can feda yolunda bitmez mi aşk seferi?

ecnebi bir türküsün hüzün yağan ilimde

yeşil bakışlarında kırılır kanatlarım

yağmur kokusu siner zifiri saçlarıma

ölsem bu viran kentte yetişmez kır atlarım

Züleyha’m kuyudayım su ver avuçlarıma

yeşil bakışlarında kırılır kanatlarım

hârla yürek közümü sönmesin aşk ateşim

hibe et sebil düşe yalnızlığın sesini

dünyada ahirette sensin varlık güneşim

yüreğimin sur’una üfle can nefesini

hârla yürek közümü sönmesin aşk ateşim

ah Züleyha duy beni bu sancı dinsin artık

hicret ediyor kalbim göçebe yollarına

sensizliğin perdesi üstümden insin artık

bin yıldır hasret kaldım gül kokan kollarına

ah Züleyha duy beni bu sancı dinsin artık