Zümrüt-ü Anka

Bir masal yazdım
Kan damlayan kalemimle
Kanı canımı yakarak
Döküldü mısralara
Ve başladı imkânsızın adı dilimde

Düştü
Sisler vardı gözlerimde
Görmediğim güzelliklerde varmış meğer
Hem de Zümrüt-ü Anka gibi
Efsane bilirdim
Gerçekmiş meğer
Hem de ne gerçek
Ağırlığınca güzellik edermiş gözlerin
Nereden bileyim
Nereden bileyim gerçek düşüm
Sende varmışsın hayatta
Sende ve nur cemalinde
Yanlış zaman ve yanlış yerde


Seni bulmak mı güzel
Bulduğunda bakmak mı ay yüzüne
Güzel sende
Her yaptığında
Her söylediğinde
Kırılgan düşlerinde
Düşleyen özleminde
Özlemin yangın yerinde

Oysa bir adım ötemde
Belki de nefes kadar benimle
Derken
Ne oldu şimdi
Ne oldu da ruhum acıdı
Acınası hallere düştü

Böylemiydi yani
Şimdi sönmeye yüz tutmuş
Bir ateşin başında
Ve korkulu bir gecenin yalnızlığında
Severken seni
Sonsuz gibi
Sınırsız gibi
Ağlarken çaresiz çaresiz
Karıştırdığım küller mi?
Hayat verecek gelişine
Ya da gitme desem gidişine

Gözyaşlarım mı söndürecek
İçimde sönmeyen ateşi

Şimdi sen olsaydın yanımda
Ve geceye savrulan saçların
Okşarken usul usul
Utansaydık
Mahremi sevdalarda
Gözlerine baksaydım
Ve ellerini tutan
Ellerim terleseydi sevdandan

Suskun gözlerden düşen gözyaşımı yoksa
Ağlıyor mu kalbimdeki Zümrüt-ü Anka
Gitmenin arifesinde

Ey kader
Yetmedi mi verdiklerim
Yetmedi mi benim çektiğim
Ya gülsün cananım
Ya da al canımı
Bitsin çilem
Son bulsun aşkın hayal âlemi
Sussun yıldızlar
Giderken cihan-ı sevgili

Oysa içimde
Seni uğurlamanın hüznü kaldı
Sevdadan öte
Bir kürek toprak atarken kabrine
Hayal oluyorsun
Zümrüt-ü Anka gibi
Ve uçarken masal alemine
Geride kalan
Bir sen
Bir ben
Birde gerçek yaşanan hayatlar
Dostluklar
Arkadaşlıklar

Huzur dilerken vedanın mateminde
Öptüm gözlerinden usulca
Kapanmadan son kez
Masumca
Sen git ve ben beklerim
İnanmasam da
Başka öte yaşamlarda


24.09.2012 / Şair-i Gülhan...122