Çıra


30.03’18/günlük

Göğsümün orta yerinde kış vurgunu bir çiçekle doğmuştum. Babam annesinin adını kulağıma fısıldadığında sevmiştim sevmeyi. 

Ve her şeyi bilen Tanrı’nın merhametine sığınmıştı annem. 

Göğü çalınmış toprak parçasıydı boy verdiğim yer. Düşlerimin yağmur sonrası ruhumda lekeler bıraktığında öğrendim, öz de düşman olur cana. 

Bu yüzdendir, biraz dargınım Tanrı’ya.

Sağ bacağımda kırmızı bir çiçekle doğmuştum. Babamın kahve fincanından iki damla düşmüş gözümün elasına. Çatık kaşlarının ardındaki sıcaklığının hatırına. Ve annemin hayat dolu bakışıyla çiğdem bahçesi açmış saçımın yan kısmında.

Bu yüzdendir, içimdeki sevincin tohumu her mevsim filiz vermez. Her mevsim yeşil değildir içimde hüznün yaprağı. 

Günü azaldıkça yükü çoğalan ömrüm. Yükü çoğaldıkça dermanı azalan ömrüm. 

Ben şimdi soğuk bir bakışa nasıl çıra olayım...


17 Nisan 2021 1-2 dakika 24 denemesi var.
Beğenenler (22)

Henüz beğenen olmamış...

Yorumlar (12)
  • 2 yıl önce

    Hayat içinde bir dolu yaşanmışlıkları ve de yaşanmamışlıkları da barındırır. Bunlar zaman zaman hüzne salar insanı, zaman zaman da mutluluk kapılarını ardına kadar açar insana. Hüzünler ve mutsuzluklar karşısında ne kadar eğilmeden bükülmeden dik durabilirse insan mutluluğu yakalaması da zamanla daha kolay ve anlaşılır olacaktır illaki... Bazen çıra gibi yanmak olgunlaştırır insanı hani demiş ya büyük mütefekkir Hazreti Mevlana ''Hamdım piştim yandım.'' işte o hesap olmalı bizimkisi de... Kutlarım içtenlikle...

  • 2 yıl önce

    Nigar Hanım, Siz de soğuk bakışı çıra edin, olmaz mı!? Siz yanacağınıza O yansın..! Güzeldi.