Madım/ak değil
Küçüktüm,
Acıyı hissedemeyecek kadar küçük.
Yanan tek şeyin yakartop oyununda kavrulan ellerimiz olduğunu sanacak kadar küçük.
Madımak yandı dedi babam !
Anlamsız ifade ile baktıktan sonra yüzüne,oyunuma devam ettim.
3 zaman sonra Annem gittiğinde yangınlarla tanıştım..
Yüreğimin yanışına şahit oldum önce..
Emanet küllere sahip çıkmayı öğrendim sonra.
Ömrüm oldukça sizinle yanacağım.
Nur olun.
Bir Aydın'ın ölümü Ülkeyi kaç sene geri atar.
Hangi yıldayız bilemez oldum.
Hangisine yanayım ?
Külüne muhtaç olduğumuz insanların kül olmasına mı,
15 bin İslam'ı körü körüne, özü ile alakasız yaşayan insanların varoluşuna mı,
Görev bilincinden mahrum devlet çalışanlarına emanet oluşumuza mı
Otelden kurtulan Şair Zerrin Taşpınarın sözlerinden sonra dil susar,an yaşar,biz yanarız.
''Ölülerimizin de,yaralılarımızın da ardımızda kalmasını istemiyorduk.Onlarsız oradan ayrılmak istemiyorduk.birlikte dönmek istiyorduk.Çünkü onlar o anda bize bütün yaşayanlardan daha yakındılar.Onları orada bırakmak sanki,kendimizden,onurumuzdan,saygınlığımızdan,insanlığımızdan birşeyler bırakmak gibiydi.''
ömrüm oldukça sizinle yanacağım... ne güzel ne içten bir dilek "yandı bu gönlüm yanmakta derman buldu bu gönlüm." bizlerin gönül yangısına "yürekleri korkuları kadar kara" insanların ateşi kar tanesi gibi gelir ten yangısı canlar acıttı madımaktaki, dışarıdaki, daha doğmamış olanların da canlarını acıttı; "külüne muhtaç olduğumuz" demişsin can! evet külüne muhtaç olup gölgesine asırlardır sığındığımız onca can yüreklerin birkaçı. "dil susar,an yaşar,biz yanarız" evet dil sustu "an" kapısı açıldı ve yanmaya devam ediyor yüreklerimiz. en içten saygımla