17/ağustos / Bu../ Gece/ Sessizliğini Bozdu..

hani hep deriz ya,
ah o sessiz geceler,
uzanıp yıldızlara bakarak,
huzuru bulduğumuz geceler.



yine öyle sessiz bir geceydi,
uykunun en derin yerinde,
sanki gündüz den intikam alırcasına,
yılların suskunluğunu bozarcasına,
insanlardan hesap sorarcasına,
taş taş üstünde kalmazcasına,
feryatlar sokaklara taşıncaya kadar,
işte bu /gece/ sessizliğini bozdu..



kimi molozların altında can verdi,
kimi yatağının üzerinde uyurken,
kimi yaşamak için direndi,
kimi kurtulmak için birilerini bekledi..



hele bir anne'nin feryadı vardı,
buna ne yürek ne kalp dayandı,
biri karnında,diğeri kucağında,
ikisinide kaybetmiş enkazın altında,
hangisine dayanır bu yürek bu ana..



gece öyle bir bozdu ki sessliğini,
yaşanmamışları yaşattı bizlere,
gece öyle bir sarstı ki,
yedi nokta dört şiddetinde..



hayat devam etti acıl'arı kaldı,
yaşayanlar dünya'da ölenleri toprak aldı,
kimi unuttu kimi yasını tuttu,
acı acıdır hep hafızalarda kaldı,
huzur bulduğumuz gece,
unutulmaz unutamadığımız acı yaşattı..

not:17 ağustos depreminde istanbulda iken yaşadığım bu afeti ne ben nede türkiye unutmadı.
dilerim tekrar aynı felaketi yaşamayız.