Acıların Prensi / Deli-oğlan

Mutsuzluk/lar uyandırıyor
Acıyan ve yıpranan yüreğimi
Yaşadığımız günler gözlerim de canlanınca
Unutulması imkansız,
Anılara karışması başarısız kalıyor
Sevda yanığının bıraktğı yara,
Her akla geliş de soyulup daha çok kanıyor
Dinmek bilmemecesine,
Beni kahredercesine
Yüreğimi öldürürcesine,
Ve unutulan sevdaların zindanlarında
Kaybolurcasına...

-Acıyı sırtlanmış
-Çileye razı gelmiş
-Göz yaşına mutluluk demiş,
Yüreğim sürgün bölgesinde...

Umutsuzluğum boşluğa süzülüyor
Kendimi mutsuzluklarda buluyorum
Gecenin serinliğini yorgan edip,
Çilem ile uyumaya çalışıyorum
Gülümsemelere açım artık
Mutluluğa haram sanki yüreğim....

Bana açılan kapıların,
Bir bir yüzüme kapanışıydı beni yıkan
Hakkımda yanlış düşünceleri duymaktı,
Bir anda hayatımı alt üst eden
Attığım adım ile suçlanıyorum...

Sanki benden nefret ediyorlar.../

Odam da yatağım,
Ayağım da ayakkabım,
Üzerim deki elbisem,
Baktığım her yer
Tuttuğum her şey
Yürüdüğüm yol,
Bastığım toprak bile şikayetçi benden...

Acımasızca itilmelerden yoruldum artık
Geldim köprünün sonuna
Tek bir adımım son sözüm olacak
Bu canı bana Allah'ım verdi
Onu/da zalimler alacak
Belki sevenlerim ağlayacak
Belki'de yasımı tutacak,
Ama bildiğim bişey varsa oda !
Benden nefret edenler çok mutlu olacak...

Dedimya köprünün sonundayım,
Ya ben atın,
Yada elimden tutun-
Ama bana acı çektirmeyin artık
Lütfennnn....