Acının Ve Yeşilin Çocukları
Tarihin işlendiği kapkara bir tuvalin
en ücra kuytularında resmedilmiştir onlar.
Bembeyaz kirece bulanmış evlerin
çivit mavisi pervazlarına çakılmış
puslu camların arkasından bakan çocuklardır.
Alabildiğine sarı saçlarının en sarısından hüzün akar
Rodop'ların alaca yeşilini çalmış gözlerine.
Bulutların oynaştığı beyaz yanaklarına kızıl güneş oturur.
Damarlarında hırs ve tutku akan öfkeli ellerin ihaneti
parçaladı bedenlerini.
her parçayı dünyanın dört bir köşesine savurdu.
Herşeye rağmen;
kurumuş bedenlerini canlarına bağlayarak geldikleri göç yollarında
yaşama dair sonsuz kere kendini tekrarlayan,
her defasında
bambaşka bir tonu ile can bulan
yemyeşil umutlar büyüttüler içlerinde.
Çünkü Onlar;
Acıya ve Yeşile sürgün veren çocuklardır.
Kırmızının en koyusundan akan kanlarla dindirilen öfke
?Siz yoksunuz!? dedi
sonra ?varsınız!?
aslında ?biraz varsınız, biraz yoksunuz!? ... ?
Halbuki,
gözbebeklerim ne kadar büyürse büyüsün yetmeyen
ışıksız odalarda,
canımdan koparak, tarihin kara yapraklarıyla uçup giden
parçalarımda onlar hep var.
Pomak gelinlerinin yüzlerini süsleyen pullara konup
ruhumun en ince yerlerinde yüzlerce yıl yaşadılar.
Bulgaristan'da mavi, Yunanistan'da kırmızı,
Makedonya'da turuncu, Türkiye'de yeşil
dünyanın her yerinde pembe oldular.
Biraz özgürlüğe, biraz tutkuya, biraz huzura kondular
yemyeşil dönüşümlerde hep kendilerini buldular
yine yeniden, tekrar tekrar doğdular
Ve hep var oldular.
Çünkü onlar ;
?Acının ve Yeşilin Çocukları? dır.
Fazla tanımadığım bir kültürü okudum şiirde.
Çocuklar geleceğimizdir, yarınlarımızdır onlar.
Acıları hiç olmasın dilerim.
Tebrikler sevgili dost.
🙂 Evet Dilek hanım Yeşil ve Acı zıt ancak betimleme için en uygun kelimeler diye düşündüm neden derseniz; Yeşil değişim ve dönüşümün sürekli yenilenmenin rengidir, Pomaklar çok acı çekmiş bir halktır ancak bu kadar acıya rağmen göç etmek zorunda kaldıkları bütün ülkelerde müthiş bir adaptasyon yeteniği ile bulundukları topluma uyum sağlamışlardır. Durum bundan ibarettir... ve Ahmet beyinde söylediği gibi çok neşelidirler o kadar acıya rağmen buda bünyelerinde ki uyum yeteneğinin en basit göstergesidir zaten...
Acının ve yeşilin çocukları... Bir milletin bahtı, cismine bu kadar mı benzer? Pomaklar hakkında fazla bilgim yok. Bir iki "çok neşeli" arkadaşım oldu, o kadar... Fakat bu derece şiddetli bir sorgulama içerisinde olanını ilk defa görüyorum. Aramak güzel, sormak güzel, sorgulayacak bir şeylerin var olması çok güzel... Şaireyi, başka hiçbir neden bulamasaydık da, sırf bunlar için tebrik etmek gerekti. Bu sitede "aşk"tan hariç konular hakkında bir şeyler kaleme alabilen, birkaç değerli sesten birisi... Orijinal birisi... Bana çokça öz eleştiri yaptıran birisi... Sorularla çok fazla meşgul olan birisi... Saygı duyuyorum, diyeceğim, buna kızıyor... Sayılmaktan sıkılmış, anlaşılmak istiyor... Bu yüzden okurlardan ricamız, müdakkik nazarlarla şiiri temaşa etmeleri... Gazete gibi okumamaları... Yazarı kadar olmasa da sorgulamaları...
keşke umuda sürgün verse yeşerse çocukların üzerinde izler boy boy ayak izleri
büyüdü o çocuklar sırtlarında 41 numaralı izlerle
şiirde bitmeyen bir umut var hep var olsun güzel bir şiir okudum tebrikler
Acı ve yeşil zıt kavramlar. bir karar vermelisin. Acı mı yeşil mi : )