Adını Gökler Ansın

Gecenin ihtişamı düşer şair kalbine,
Yıldızlar şerha şerha, dilekçense Allah'a,
Rahmetler derya deniz yağıyorken yüzbine,
Geceler esin yüklü, çıkmaz mı ki sabaha,

Sen şairsin ay balam! Adını gökler ansın,
Güneş seni kıskansın, yanarsa da ay yansın.

Izdırabın halesi, gamzedeler bağında,
Bir zamanlar inletir, acıyla da ahlıdır.
Kulun duası ayan, rahmet var otağında,
Elbet ufuk açacak, her gece sabahlıdır.

Sen şairsin ay maral! Adını gökler ansın,
Yıldız seni kıskansın, yanarsa da gün yansın.

Nefesin şiir kokar, asuman sana bakar,
Bahar bakışlı gözün, karakıştan çıkmaz mı?
Dudakların şelale, içinden güller akar,
Tabiat uyanırken, miskinliği yıkmaz mı?

Sen şairsin ay gülüm! Adını gökler ansın,
Bülbül seni kıskansın, yanarsa da gül yansın.

Aydınlık sabahlara işaret mi sözlerin?
Münevver gözlerinle, ne de güzel bakarsın,
Sevda pusulasına rotalı mı izlerin?
Kutuplar seni bulsun, ulviliğe çıkarsın,

Sen şairsin ay günüm! Adını gökler ansın,
Kutup seni kıskansın, yanarsa da çöl yansın.

Hayaline sınır yok, sen devlerden bir devsin,
Dağın yükü çok olur, gelsin sana yüklensin,
Gözyaşlarına muhtaç, dereler seni övsün,
Gönlünün muhabbeti ummana sürüklensin.

Sen şairsin ay canım! Adını gökler ansın,
Canan seni kıskansın, yanarsa da can yansın.

Yıllar sana ne yapsın, sevdanın sarmalında?
Âşıklar ölmez canım! Aşkın seni yaşatır,
Her gül sevdalar açar, yeşilinde alında,
Senin aşkın uhrevi, kâinatı kuşatır,

Sen şairsin ay aşkım! Adını gökler ansın,
O yar seni kıskansın, yanarsa da aşk yansın