Ağır Yaralıysa Aşklar /manasız Yazılır Bende Sonlar...

Zembereği boşalmış zamanın
Akreple yelkovan birleşiyor gecemde
Bütün tik taklar aşkı vururken
Tembellik ediyor tavanda gözler

Kusura bakma geleceğim
Bu gece sensiz sevişeceğim
Bugünden yarınlara gecikeceğim
Senler pusu kurmuş karanlığıma büyüsünde sokaklarım
Gece izlerini örtmeye hazır senden başkası çirkin
Yatak sahnesinde yüzünü gizleyeceğim
Mevsim aşkın ölüm vaktidir derler
Aşk için ölene söveceğim

Hırçınlığıma kanma gönlüm
Ben bu uğurda ardımdan diz dövdüreceğim
Ecelse gelen beklesin
Araç arama sevgilim istediğine bineceğim

/Gün gelir viraneye döner o kalp ayakların dolanır ayaklarına
İçeceksin acımı kana kana bu yara hatıra kalır avuçlarında/

Bir garip ben olur ayrılık
Sokulur hoyratça koynuna
Ardımdan düşen yaşlarında toplanır hüzün kırıntılarım
Bu bir ben olurum
Bir sevdam
Birde anılarım, hatıralarım
Kadeh değerken kanlı dudaklarına
Çenenden akar ahlarım bağrına
Bir derin iç çekiş sokulur gece sarhoşluğuna
Tutamazsın kendini tutamazsın
Salınır iki damlası ben olur yanaklarına

/Ağlama artık sevgili boşluklara ağlama/

O hüzün ki umuda yoldaş edilirken sensizliğimde
Kuruttuğun düşlere kör bakar esrarlı gözlerinde
Eskittiğim zamanı zavallı bırakır ihanet hasretinde
Senden bir ışık bile yanmayacak bu şehirde
Tüm senli geçmişleri savurdum kırlangıçların göç mevsiminde
Mahrem gecelerinde bitti namusçuluk oyunların bahanende
Ebabilin kanatlarına tuzak kurup fizik kanunlarına inat sende
Küfretmek kadar inandırıcı olmadın bende

Güle güle sevgili güle güle

Her şey başladığı kadar doğal bitiyor dönencelerde
Günahlarımın gölgesinde
Kendi ellerimle süslüyorum ölüm çiçeklerini
Taziyeler düşürüyor titreyen dudaklarım telkini
Gidişinin son yolculuğuna uğurluyorum bendeki seni
Senli ve sensiz tüm zamanların arasına sıkışmış beklentileri
Yıkıyorum artık yıkıyorum sevgili

Aptal bulduğun mutluluğun penceresine umut takıp
Kilitlerini kırmayacağım açacağım sevgili
Yalnızlığımın ritmik sancılarına boğuk hırıltılar ekleyip hıçkıracağım
Susacağım sevgili
Odama sızan hava son sensizliği hatırlattığında
Duvara yaslayacak yorgun bedenimi sigaramın dumanı olacaksın
Tüm nefesimle içimden söküp atacağım boşluğa seni

/O duman ki hayalime takılan gözlerimdeki resmi boğan
Bir bitişin eşiğine getirilecek hayatın ve dağ gibi sevdamın ardından
Yıllanmış şarap tadındaki ayrılığınla yüzleştim en acısından/

Gözün aydın sevgili!
Düşlerimden bile kovuyorum seni
Senin için olmaya çalıştığım iklimlerin depremlerini yaratıyor benliğim

Yoruldum!
Bir umudunun bir de senin peşinde sürtüşlerimden
Topraktan gelen şu beden çamurlaştı akıttığın selden
Köhne çardakları kırılgan bulutlarıyla bir şehir kadar uzaklaştım senden
Yoruldum senden, bizden, benden
İlkten sona bir adım atarken sensiz bir çığlıktı kesildi soluğum derinden
Koca yeminler savurdum dönülmez yollara dönerken
And olsun ki;
Mühür bastım dudaklara ölü toprağı serptim yollarına
Yüreğimi gömüyorum sensiz sevdalara

Elveda sevgili elveda...

(Uzun şiir modasına bir örnekte benden olsun istedim,
kalemi kaldırmadan döşendim eyer koptuysa bir yerlerde
tıpkı bende kopuk kopuk yaşanan bir hayat gibi olsun istedim...)