Ağıt

Bu kentin sokaklarında;
Anıların böğrüne çöktüğü insanları gözledim,

Bu kentin kaldırımlarında;
Zifte bulanan tükürülmüş isimler bildim,

Bu kentin garlarında;
Üstünden öfkeli trenler geçen bilekler hissettim,

Bu kentin köprülerinin altında;
Hayalleriyle tutuşan is kokulu çocuklar sezdim,

Bu kentin ölü toprağında;
Boylu boyunca yatan yaşayanlarla gezdim,

Ve bu kentin;
Zamansız doğumları muhtemel öksüz dizelerinde,
Mehtaptan bulaşan çamur izini ak gerdanında taşıyan,
Gece kadınını sevdim...

__

Şimdi;

Şekilsiz bir köprünün altından geçip,
Cebimde ucu yanık külden hayallerimle,
Başında intihar silsileleriyle bileklerimi ezen,
Adressiz gara yanaşan trenin izlerini siliyorum,

Zifiri kaldırımlara tükürülen isimler ve,
Böğrüne anıların çöktüğü insanlarla birlikte,

Aynı anda mavi kibritimle cümlesine,cümlemize,
Acı bir ağıt yakarak...