Ağıt Yakılır

Ağıt yakılır ya ardından o zaman belkide yok şair
Adına birkaç cümle eklenir
Bazen düz yazı bazende karalama
Ya okunur yada okunmaz raflarda erir gider
Sülün süzmesi gibi olsada şiir


Ne sevdalılar geçti bu handan kimi şaşaalı
Heybeleri dolu incilerinden yazdı hepside bahir
Ağlardı gözler sevdasına ulaşmak için
İzle gözlemler yatağından kopuk
Her biri çağlayan nehir


Rüyalar süslerdi mehtabı ummandı sevgiler
Akar gelirdi derinden
Kırlangıç gibi uçarken deprenirdi duygular yerinden
Gece özlemler çökerdi masumca binerdi hevesine
Böyle sürer devran şairin kaleminde
Evveli ahır


Sevginin sınırı yok gemlenmezdi kaptanı derya
Okyanuslar bile mahtı
Yutkunurdu sentelerdi anlatamazdı kendini
Gören gözler görmeden de iple çekerdi sabahı
Hükümler bizardı yelken fırtınaya açık
Demlenirdi günahlarıyla
Yol bekleyen şair


Limanlar ıssız dalgalar masum bekleyen umutlar
Çıra alevlerde tutuşurdu
Kim derki hayalin izleri sevda yolunda koşuşurdu
Üşürdü yürekler içinden sevimli sessiz
Çınar yapraklarını dökmüş
Kendi ummanında beklerdi kendine mehir


Arada bulutlar kaplardı doldururdu semayı
Hoşlanırdı gönül kendine masal anlatmayı
Gözler hislenirdi
Özlemler saradı çekik kapakları derinden
Sanki ufukta sevgili göründü
Hüküm ferman gibiydi
Sırlar aleminde ruhlar inziva kulaklar
Dalganın sesinde
Yürür kendi kendine ağır ağır.




2010-04-04