Ağladım

Yokluğunda ne çok sorguladım kendimi
Senle ilgili ne kadar bilinmez varsa
Hepsini bir bir yatırdım masaya
Ne varsa deşifre edip sundum yüreğime
Tartı yine benden yanaydı
İlk defa isyan ettim belki de
sessiz çığlıklarımda boğuldum
neden niçin diye...


Neydin benim gözümde bilmiyorum ki?
Bu kadar mı hasrettim sevmeye sevilmeye
Ondan mıydı?
Bu kadar çok büyüttüm seni gözümde
Bir arayışta da değildim oysa
Tesadüfen olmuştu belki de her şey?
Sen şiirdin, ben peri
Hep uygunsuz saatlerde dolaşırlar bilirsin,
Bu ikili
Bizi buluşturan da bu oldu belki
Şiirlerinde repliksiz dolaşan bir peri
Gecenin bir vakti, aheste... aheste...


Ara ara ürkmedim de değil hani
Bu ahesteliğin sonu nereye varır diye
Köhne bir limana
Demir atmak da değildi ki niyetim
Ben böyle düşünürken
Meğerse köhnemiş olan benmişim senin gözünde
Aldanmışlığımla sustum!
Sindim usulca...


Şimdi suskunluğumun en dem saatlerindeyim
sanma ki ben gibi duygularım da köhnemiş
Onlar herşeyin farkındalar
Aklımın ve kalbimin tartısında zuhur etmekte
Sürekli bir birleriyle alış verişte...
Sen hiç merak etme sevgili
Ölçüye su katılmaz bende
Ne bir fazla olur benim tartım da
Ne de bir eksik
Zeytin dallarında büyüttüm ben onları
İki damla gözyaşımla harmanladım
T/adımın ''acı yeşil'' oluşu da oradan gelir
Harmanından...


Sonra;
Pişirip kotardım...
ekmek buğusu kutsallığında dağıttım sevgimi
Hem de hiç soğutmadan sıcağı sıcağına
Önüme çıkan herkese
Yudum yudum...


Bana ise;
Közlenmiş bir daldı arta kalan
Tüm yapraklarını z/amansız dökmüş
Kuru bir d/al
Ağladım...


19-12-2010
04.50

_Kardelen_

Dünün incilerinde yer alan şiirim için tüm şirkolik ekibine ve yorum katan tüm dostlarıma sonsuz tşkler saygılar...