Ah Eylül Ah

Ah eylül ah
Yine hüznünle yanıbaşımızdasın
Yine gözlerde yaşlar
Bu eylülde geçti derken
Yine bir eylül ayı geldi
Uzaklara bakıp giderken
Yine umutsuzluklar hüsranlar...

Yapraklar sararacak
Birer birer dallarından kopacak
Ayaklarımızın altında ezilecek
Rüzgar esmeye başlayacak
Yağmurlar kışın habercisi olacak
Her yanımız bir bir acıyacak

Ah eylül ah
Yine geldin hüznünle
Yine kapımızdasın
Sararmış yapraklarınla
Hep acılar sende mi olacak
Ayrılıklar sende mi yaşanacak
Ya hüzünler
Neden bu kadar çok yakışıyor sana
Neden hazan deyince
Yüzüm hüzün oluyor...

Neden hüzünlüsün
Neden karamsarsın bu kadar
Neden hep mutsuzluklar var sende
Neden hep ağlıyoruz eylül de

Hazan mevsimisin
Hüznün ondan mı senin
Asaletin ondan mı?
Korkuyorum senden eylül
Korkuyorum mutsuzluğundan
Korkuyorum gözyaşlarından
Hüzünlerinden fırtınalarından
Yakma canımızı eylül
Silme yağmurlarınla mutluluğumuzu
Aksine çoğalsın sende yağdıkça yağmur

Ah eylül ah
Yine hüznünle yanı başımızdasın
Yine geldin hüznünle....


03.09.2008

bu şiirin hikayesi

Bir gün yaprak aşık olur esen serseri bir sonbahar rüzgarına
Rüzgarda karşılık verir aşkına
İkisininde yüreği cıvıl cıvıldır
Derken eylül gelir
Rüzgar sevdiğini bırakıp gider
Başka yapraklarda aşkı arar
ama yaprak bekler
rüzgarının bıraktığı yerde onu
aradan aylar geçer
yaprak rüzgarını görür..
ama rüzgar onu fark etmez bile
o başka yaprakla önünden geçer gider..
yaprak çok üzülür bırakır kendini toprağa
ve kalbiyle bir yaprak daha gömülür
aradan mevsimler geçer
rüzgar diğer yapraklarda bulamaz sevgiyi
aklına gelir vefalı sevdiği
hemen onu bıraktığı yere gider
ama yaprak yoktur..
o üzüntüyle bir fırtına çıkarır
yıkar geçer her yeri
ve sonra bir bulut olur
yağmaya başlar
akan gözyaşlarıdır yağan..
o günden sonra eylül hüznü getirmiş
sevgi dolu yüreklere...