Alfabe

Esrik bir Türkçenin Türk'çe sevdasında
Ne ozanlar gördüm Arnavut divanı parçalayan
Oysa benim namütenahi
Yani münasip olursa ebediyete kadar uzanan
Şiirlerim olacaktı
İlkokul kitaplarımın imkân verdiği kadarıyla
Ali'nin topa vuruşu da dâhil tabi bunlara

Kesmece harflerin arasında
Yirmi dokuz kere kafamı duvara vurduğum
Alfabeyi belki daha kolay çözerdim
Te cetvelini avucumun ortasına defalarca yemeseydim
Ve birkaç bin kelimem daha olsaydı
Eminim daha iyi anlatırdım
Sana kurduğum kelime tuzağında;
Yaratılanı sevdim, Yaratandan ötürü felsefesini...

Amma velakin
Gelmedi zaman çıngırağında öten vuslat
Şimdi sana son sözüm,
Nasihatim,
Öğüdüm,
Bana dair ne varsa sende
Hepsini çöpe at!..

Ötsün son kez ayrılık çanları
Gayba dair en güzel düşleri sayıklarken
Varsın
Kursağımda kalsın en hakiki aşk yalanları
Arkana bile bakmadan git ki
Dizilsin harfler ilmek ilmek
Dar ağacından gayrısına...

Öyle mesulüm,
Öyle hiçim işte
Bir hıyanet içinde...