Alışamadım Yalnızlığa

Akabilseydim keşke...
Kalemimi eğip sana yazdığım,
Hasret kokan şiirlerim gibi.

Kapılsaydım keşke...
Bir tufana günahlarından arınmış sular gibi,
Patikalardan geçip de dik yamaçlardan atlasaydım,
Hırçın ve arsız ırmaklara doğru da.
Ulaşsaydım ben sana...

Kanatlarım olsaydı da uçabilseydim esen rüzgârlarla;
Gece olmadan kavuşsaydım keşke ,
Hasretim sana.

Esaretim var topraklarında ...
Sana hasret tutsak uçurumların üzerinden süzülerek,
Düşerim tan vurduğunda şafağın erken vaktinde,
Sensiz günün ilk doğduğu yere.
Dokunabilseydim keşke!
Kaleme dokunduğum tutkuyla,
Gri renkte bulutlar,
Ruhumu kaplamadan önce,
Sensiz şehre bakan bir pencereden,
Parmak uçlarımla gökyüzüne.
Şiirler yazabilseydim,
Keşke ..

Kalbimdeki feryadı,
Sensizliğin acısını ,
Çığlıkları susturan.

Melek yüzlü,
Vuslat bakışlı,
Yar...

Öyle pervane!
Kendimden geçmişim ki

Ah...
Söndürebilseydim keşke kara sevdanı yüreğimde.

Affet beni yar!
Kırılmışım ben sana.
Bir tufan var sensizliğin telaşında,
Alışamadım ben bir türlü;
Sensiz Yalnızlığa....