Ama Çıkmazı
Dilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı
Merakıma yenilip soracak olsam nedenini
Zifire boyanır gözlerim
Dilimin ucundan savrulur geceye delirmiş bir ezgi
Tek ihtiyacım olan cılız da olsa bir parça ışıktı
Ama doğmadı
Tanrı'nın dudaklarından içtim zehrimi
Tanrı adıyla söylenmiş cümlelerle bulaştırdım ruhuma bu lanet zifiri
Oysa bu yol
Söylenene göre aydınlığa çıkmalıydı
Çıkmadı
Ne tuhaf
Sonumun inancın ardına saklanmış hayal kırıklıklarıyla gelmesi
Beni dengeye taşıyacağını düşündüğüm şeylerin
Elimde kalan tüm kontrol mekanizmasını alt üst etmesi
Dengesizliğimdir belki de beni böyle konuşturan
Geçecek diyeceksiniz
Amalarla geleceksiniz bana biliyorum
Ama
İnanın ki bu yenilgi hazırlıklı olabileceğim bir şey değildi
Huzura giden o yol tüm huzurumu kaçırınca
Sordum neden diye tabii ki
Ama
Sustu cevap vermedi
Küstüm sana tanrım
Her başım dara düştüğünde
İstemesem bile her yolum sana çıkarken
Bilir misin
Nasıl bir saçmalıktır sana küs kalmaya çalışmak
Çocuksu bir tavırdır belki de yaptıklarım
Geçecek diyeceksiniz
Amalarla geleceksiniz üzerime biliyorum
Ama
Böyle bir saçmalıkla sınanınca
Tüm o yolları boynuma dolayıp kendimi sonsuzluktan sallandırmam
Tabii ki kaçınılmazdı
Bilmenin her zaman kazanç olmadığını anlayınca
Neden diye sordum tabii ki
Ama
Sadece sustu yine cevap vermedi
İnkarlara tutundum sonunda
Gerçeklerden kaçmak için aynalara sırtımı döndüm
Ama
Her şeyin bir bedeli var demiştin unuttum
Sırtım yüzüm oldu birden
Kaçamadım
Yakalandım bakışlarımdaki deliliğe
Çıldırmış bir masalın içinde hapsoldum
Geçecek diyeceksiniz
Amalarla başlayacaksınız cümlelerinize biliyorum
Ama
Aklın hükmünün kalmadığı bir yerde
Söylesenize mantıklı davranmak delilik değil mi
Daha en başından sonun belirlenmiş olduğunu görünce gözlerim
Nasıl olacak diye sordum tabii ki
Sustu
Sustu yine cehennem gibi
Tüm sorularım dilimin ucunda üzüntüden küle döndü
Amalarla içimi kemireceksiniz biliyorum
Ama
Amalar bile maalesef bir yere kadar götürüyor insanı
Bir yenilginin tarifiyim işte
Dilimin ucuna yerleşmiş kırgın bir kül tadı
Merakıma yenilip sebebini soracak olsam
Dilimin ucundan savrulur karanlığa delirmiş bir ezgi
Sorusuz cevaplar üşüşür beynime bir adım ötesini bile göremem
Ki
Yine de
Sordum
Sordum defalarca nedenini
Ama
Cevaplar hükmünü çoktan kaybetmişti
ama, ama, ama tek ihtiyacım olan karanlıktan küçük, cılızda olsa tenime, gözlerime soyunan kırmızı bir ışıktı