Anlatsam Dinler misin?

Sen hiç gecenin yağdığını gördün mü?
Ve gecikmiş bir rüzgârın koşuşunu
Sıradan güne
Işığın uykusuzluğunu

Söylesene ihtiyar!

Anlatsam dinler misin öykümü
-Alır mısın?-
Eskimeyen bir sözün son gülüşüyle
Kurumuş kuyunun çıkrığı gibi hıçkıran
Cefayla ruhumu tavlandıran bu ses

Uçurumların dili...

Yüksekten düşen çavlan
Ve ömrümün bütün karşılığı
İbadetlerle ödenmeyen
Kefareti bir yudum -sevilmek-
Emaneten alınmış boş umut
Boşluğa dönüp akıyor yine

-sil baştan-

Düşüyorum mezbelesine

Senin ise saçların karışık -Bitlis tütünü- parmaklarına yapışık
Kasketinin siperinde bir merhaba ile hüznün kasvetini mi selamlıyor.
Yoksa!
Alnında acılarına yivlenmiş tarihi mi?
- saklanmış hazine haritası gibi buruşuk-
Sardığın sigaradan bir başka tütüyor

-akşam- duman-

Puslu yamaçlara sinen çakal gölgesinden bir dağ irkiliyor
Kayalıklarından yuvarlanan taş suskun yürüyor içimize
Mimiklerimizden tanış birkaç nefes çırpınıyor

Yıkılan biz miyiz yoksa aşklar mı?
Söylesene...

Esaretsiz dünün bir sır olduğunu anladım
-yazgısız inandım-

Rayihası gül
Sesi bülbül
-sevdiğim için-
El etek öpüp ayrıldım

Her uzunun kısası
Veda olur
Geriye kalır burkulan
-iki yürek-
Benim elimde kadeh
Sende şişe
Gözlerimizle ufku yokluyoruz ikimizde
Gelecek mi gün diye...

Yollar yolculuklar
?Yolcu yolunda gerek?

Bir gün ayrılıklar yıkacak bu şehri

Söylemedi deme
İhtiyar...