Anne/siz...

bir anneler günü daha geldi çattı
yokluğunun acısı bugün daha bir yaktı
feryadım dağları deldi geçti
bak yine ben geldim anne
hediyeni getirdim sana
bir kırmızı gül koydum baş ucuna
yanaklarının alı geldi aklıma
bende gül aldım
güller gibi güzel anneme
hadi kalk sarıl bana
bas sıcacık bağrına
kokunu çekeyim içime doya doya
kalk hadi anne
bugün anneler günü
kızın seni çok özledi
kalkta öp bir kere
yokluğunu taşıyamıyorum anne
bu dünya ağır geliyor sensiz
gözlerimin yaşı hiç eksik olmuyor
güvendiğim dağlara hep kar yağıyor
bunları anlatıp içimi döküyorum
sadece seninle paylaşabiliyorum
ama sen sakın üzülme
hayat niye bu kadar zor
herkes neden sahte
güzel dediğin hayat bu mu anne
her geçen gün yokluğun daha bir yakıyor canımı
kim sen gibi sevmiyor
herkes sırtımdan vuruyor anne
sevmek acı çekmek mi
sevdikçe acı çekiyorum anne
nasıl bir acıymış bu
nasıl bir yangınmış hiç sönmek bilmeyen
yandıkça yanan
yaktıkça yakan
anneye hasret nasıl birşeymiş
hani yanardağlar durmadan lavlarını püskürtür ya
benim yüreğimden de hasretin böyle fışkırıyor anne
uyku tutmuyor gözlerim
uyumak nedir unuttum
geceler sırdaşım
karanlıklar tek dostum oldu anne
tebessümleri kalmadı yüzümün
hep asık hep donuk hep üzgün
kızın artık gülmüyor anne
gözlerinin yaşı eksilmiyor bir türlü
o deli dolu kızından geriye hiçbir şey kalmadı
sen varken ağlamak nedir bilmeyen kızın
senin yokluğunda gözyaşlarında boğuldu

BİR GÜN DEĞİL HERGÜN ANNELER GÜNÜDÜR