Artık Gözlerimi Kapat

eğreti gülüşümün,yanık teninde
flu bir karanlık gizlenir
bastırılmış duygularımın mapusluğunda
kıstırılmış yalnızlığıma
varlığın bir ışıktı
bir gün ansızın
göğsümün ortasına yerleşen bir korkuyla
ruhumu çürütüp çıktı
ve o an
yüzüm düştü
yüreğim üşüdü

ay ışığının perdesi çekilirken hüzünlerime
gecelerim hasretinle demlenir
kısrak bir at gibi koşan
kıvrak ayaklarım
şimdi peşinden hep vedalara yetişir
gözlerimin baraj kapısını bir açsam
t/aşar bu edepsiz şehir,ummanlara
öper soğuk rüzgar alnımdan,
güneş batıp,kaybolunca gökyüzünde
belirir bir kızıl gölge yer/yüzünde
elllerimden k/ayıp, gider zaman
gün,çoktan dönmüştür yüzünü geceye
birbirine karışır,mavi ve kahverengi
bozuk bir plak gibidir artık tabiatın ahengi

yorar beni bir içimlik tat
ve yazılır bir hikaye daha,gün batımında
bürünür şehir bir buruk vedaya
yar!
artık gözlerimi kapat