Aşk Başladığı Gibi Bitmez... Bu Şiir Hayale Gelmez...

Can yanmalarım çoğaldıkça bağlandıklarım
Sorgulanmaya düşman sormaya alışık
Basmaya dayanır soğuk ve ıslak taşlarım
Farkına vararak atar adımları kafası karışık

Avaz avaz şarkılar söylüyor kulağıma kadın
Tutturduğum inancı parçalarcasına dansa yatkın
Külleri temizliyor alev için bir kıvılcım
Arka bahçesinde aşkı alevlendiriyor dudaklarım

Hata kaldırmaz derken hayatım
Affet tanrım telefon kulağımda daldım
Aklımı çelmesi tavizimden sandım
Adam mı salak kadın mı yalın ayak anlayamadım

En güzel söz hoş(çakal)dı
Ayrılıkları elime yüzüme bulaştı
Bunu bilen dil başaramadı
Hayatta başarılar diledim olmadı

Sessizliğinde bir hışırtı...

Sarmalıyordu o koca dalları
Boylu boyunca üstüne düştü yaprakları
Ehil gövde umarsız göğüs göğse
Sütun bacaklardan kırılmış diz kapaklanmaları

Bayram sevinci kucaklaşmalar
Açılır kadife kutular

Eflatunlar
Pembeler
Maviler
Fulya kokulu nergisler

Eee!

Gerisini okurlar hayal etsinler
Kendinize gülümserken yakalanmayınız şair söyler...