Aşk Çoğalmak

Elbette şiir için
Kimi üstâd gönül bâbından söker dizeleri
kimi çoğalır ben gibi


Kabus gibi korkutur ya yalnızlık
O an yüreksizce çoğalırım aşık olurum kum saatime
Avutmazda yıldızlar avuntularım uçsuz bucaksız
Ey fazlaca hülyam aşığım sana!

kaybetme korkusu
Karanlığın hançeri ölümden beter diyorum
Tabiat değiyor gönlüme aşığım eşsiz güzelliğe
İhanetsiz çoğalıyorum yeryüzüne
Hiç olur mu aşkı benzettiğiniz lodosa ?
mesela ruhum aşkla çarpar Masmavi denize


Ey Tanrım! Ben gibi ne çok insan var acıyla boğuşan
Çoğalıyorum eyvahlarıma
Sinsi bir aşk çöreklenir gamzelerime
Elemime aşığım mecburen

Hani olur ya bir sinek konar miniminnacık
Hayal olur kolların
Görgülü kuşlar gibi çoğalır uçarsın
Nağmertim çırpınışıma aşık değilsem
Ahh ah aksi tutuklu kalır aşkım
dayanmaz gözpınarlarım

Hastalıktır hatırlanmak
Kanser
Verem gibi
N'olur unutma beni ne derttir şu cümle
-unutma beni
Çoğalır içim çaresizce aşka kesilir iliklerim
Hay lanet
Körükörüne bu sancı kimler kimi unutmuyor
ki
Cehalet ummak ödem toplar yüreğimde sanki kalbe saplanan kıymık
Geçer der benim olmayan yüz vefa geçer fikrimden
aşığım bana


Ey sevgili diyorum yıldızlara
Ey sevgili çoğal, çoğalsana aşkım karışsın kervanına
yaşam sanmaksa ve alalamaksa aşkla
Mevlâm hiç sönmesin ışıklar aşığım yarınlara
...


Üstâdım, kalemim kara alfabem ham
anlatamadım
Beni bir şiire katsana ...